چند روز پیش تصمیم به نوشتن یادداشتی گرفتم. اما ... ناگهان مریض احوال شدم. بعد در عرض کمتر از 24 ساعت بلا رفع شد!!

بعد از آن مشغول امور یومیه و غیر یومیه مثل خانه تکانی با مسئولیت محدود شدم.

دوباره تصمیم به چاپ داشتم که مهمان آمد!! شب بعدش کارِ خونه!!!

یک سرماخوردگی هم این وسط رد کردم!

حالا هم در خدمت شما هستم. طلسم رو شکستم.

عرض به خدمتتان که حال بنده نسبتاً خوب است. شکر خدا!

هان! یک علت دیگر در تنبلی در یادداشت نویسی در این وبلاگ، عدم داشتن کیبورد مناسب بود. خوشبختانه اخیراً یک کیبورد یا همان صفحه کلید نسبتاً نرم و خوش دست تهیه شد.

این هم اولین یادداشتی که با آن تایپ می شود.

طی هفته های اخیر دوستانی از اکستروفر های جوان و خردسال (والدین آنها!!) با ما تماس داشتند و به نوعی به جمع ما اضافه شدند. گمان کنم کمی وبلاگ ها و مطالب منتشر شده در حال معرفی شدن است.

نکته ی جالبی که بهش رسیدم این است که خیلی از دوستانی که درمانی نسبتاً پایدار مثل میتروفناف را برای اکستروفی مثانه انتخاب کردن، دیگر نیازی به سرزدن به اینترنت برای تحقیق و گرفتن اطلاعاتی در مورد اکستروفی نمی بینند.

یک جورهایی حق دارند البته.

همه ی این روده درازی ها برای اصل مطلب بود.

آن هم بماند برای یادداشت بعدی!!

توضیحیه: شماره بندی به دلیل تعیین دقیق تعداد یادداشت های نوشته شده اصلاح شد و طبعاً تغییر کرد. 10 یادداشت از قلم افتاده بود.

خداوند حافظ و راهنمای ما باشد.