یادداشت 114: سال نو، اندیشه های نو
سلام. سال نو مبارک!
سال خوبی رو برای همه تون آرزو می کنم. امیدوارم سال 94 براتون پر از شادی و سلامتی و موفقیت باشه.
سال نو، اندیشه های نو هم داشته باشه خوبه. وگرنه همه اش یه قرارداد نجومی سادس!
امسال عید، برخلاف سال پیش جایی نرفتیم! چلّه نشینی در تهران بزرگ. خیلی هم کم از خونه اومدم بیرون!! اتفاقاً.
یکم فیلم دیدم. یکم مطالعه. بیشتر هم استراحت کردم!!
اوقاتی رو هم شاید به زندگیم فکر کردم و اینکه با سال جدید چه کنم. چه نتیجه ای گرفتم؟ راستش نمیدونم دقیق!!
فقط میدونم سال 94 هستش و دنیا برای هیچ آدمی وانمیسته!! راهشو میره.
یادم هست در یکی از ملاقات هام با دکتر روانپزشکم سوالی رو ازش پرسیدم و جواب قابل تأملی شنیدم. جوابی که هرازگاهی یادش می افتم و بدم نیومد در اولین یادداشت سال جدید نقل به مضمون کنم.
پرسیدم: دکتر، مسائلی هستن که حل نمیشن. و میتونن غمگینمون کنن. با علم اینکه میدونیم حل نمیشن، پس تکلیف چی میشه؟
جواب داد: درسته، مسائلی هستن که حل نمیشن و این مسلمه. در واقع قرار هم نیست حل بشن. راستش تو باید مقاومت روحیتو ببری بالا و بتونی باهاشون کنار بیای.
اصطلاح جالبش مقاومت روحی بود. روحیه ای مقاوم. با صبر و حوصله و دارای سپر دفاعی! موضوع جذابیه!!
امیدوارم در این سال روحیه ای مقاوم داشته باشین!!
خداوند حافظ و راهنمای ما باشد.
نمیدونم این وبلاگ رو شخصی بدونم یا پزشکی! اما بیشتر شخصی خواهد بود. در میان صفحات این وبلاگ، دغدغه های شخصی یک بیمار اکستروفی مثانه رو خواهید خواند؛ ضمن اینکه با این بیماری هم آشنا خواهید شد.