یادداشت 17: انجمن اکستروفی مثانه، نمیدونم تعجب کنم یا حسرت بخورم؟!
چند شب پیش توو سایت انجمن اکستروفی مثانه که لینک اش هم کردم در پیوند ها؛ چرخی میزدم. یه سری فیلم توجه ام رو جلب کرد که برای فروش گذاشته شده بود. فیلم هایی در مورد کنفرانس های اکستروفی مثانه و مصاحبه ها و غیره؛ خلاصه خیلی جالب بود واسه من. (لیست کامل فیلم ها رو از اینجا ببینید.).
حالا نکته جالب چیه؟ این بیماری رو ما همیشه مخفی کردیم چرا که اصولن فرهنگ پذیرش یه بیماری خاصی مثل این میشه گفت در کشور ما وجود نداره. حالا اونها ازش فیلم درست میکنن. راجع به اش بحث میکنن و اصولن خیلی راحت اند!
یکی از فیلم هایی از این دست که فکر کنم خیلی هم دیدنی باشه مصاحبه یه سری پسر و دختر نوجوان و جوان اکستروفر با یه دکتره در مورد زندگی شون و برخوردشون با اکستروفی مثانه؛ حالا میفهمم چرا به یه کشور میگن توسعه یافته!!!
واقعن به جایی رسیدن که هر بیماری رو بپذیرند؛ در مورد اش آشکارا صحبت کنن و براش سمینار تشکیل بدن. از تجربه هاشون بگن. دیگه نگاه جامعه رو حل کردن. میدونید چی میگم...
بعضی وقت ها با خودم میگم چرا باید همیشه یه اکستروفر یا خیلی از بیمار های دیگه (مثلن بیماری های اورولوژی) بیماری اش رو مخفی کنه. ولی اصلن فرهنگ اش در کشور ما هست؟ بی خیال! مسخره است این حرفا اینجا!
امیدوارم یه روز نوع نگاه جامعه ما هم به افراد - با هر شرایطی که هستند - تغییر کنه و اونا رو با انسانیت شون سنجش کنه نه با مقیاس هایی که شاید دخالتی در ایجاد اش نداشتند. نمیدونم ... اون روز وجود خواهد داشت توو تقویم ما یا نه؟
شاید باز هم راجع به این موضوع نوشتم.
متأسفانه الآن به اینترنت پرسرعت دسترسی ندارم اما به محض پیشرفته تر شدن! سعی میکنم پی اش بگردم شاید لینک دانلودشون پیدا شدن! در این صورت حتمن منتشرشون می کنم.
خداوند حافظ و راهنمای ما باشد.