سلام عرض می کنم خدمت همه ی خواننده های محترم وبلاگ.

نمیخواد بگید! خودم میدونم کم کار شدم. کمی اش تنبلی خودم بوده و البته بیشترش، هجوم میان ترم و پایان ترم و خلاصه یه لحظه آروم نیست وضعیت ام.

میخواستم بگم با همون سیاست های قبلی وبلاگ رو ادامه خواهم داد.

همچنان منتظر اکستروفر ها هستم. بیایید و توو این انجمن مجازی عضو باشید! اگه بیشتر باشیم قول میدم بحث های جالبی رو بتونیم راه بندازیم.

به فکرم زد و توو یکی از این سایت ها یه گروه چت راه انداختم اما خوب کار نکرد. فعلاً بی خیال اش شدم. اگه یه سرویس دهنده ی خوب میشناسید معرفی کنید.

یه صحبت هم با پدر و مادر هایی داشتم که بچه ی کوچیک اکستروفر دارند. خوشحال میشم بیاین و نظر و پیشنهاد بدین. قبول دارم خیلی از یادداشت هام به درد بزرگسالان میخوره. ولی یادم هم نرفته که اکستروفی مثانه بیماری کودکان حساب میشه و 4-5 سال اولش از همه ی دورانش مهم تره. چون بیشتر درمان ها در همون موقع انجام میشه. و یه چیز دیگه: یادتون باشه بچه تون آدم خاصی خواهد شد. مواظب اش باشید.

 ایام امتحانات داره میرسه و مثل ترم قبل التماس دعا دارم ازتون! خدا این ترم رو بخیر کنه! فراموشم نکنید!

خداوند حافظ و راهنمای ما باشد.