سال نو رو تماشا فرمودید؟

مبارک باشه!

از چهارشنبه سوری سال پیش! شروع می کنم که مث هرسال عده ای از جوونای محل آهنگ گذاشتن و کمی حرکات موزون انجام دادن و از روو آتیش پریدن که البته من فقط قسمت پرش از روو آتیش رو اجرا کردم. من خجالتیم. البته یه کم!

فکر کنم چهارشنبه سوری از اون معدود روزاییه که مردم ما کمی شادند و لبخند می زنن. برای ملتی افسرده همین هم خوبه!

زمان تحویل سال 92 رو نپسندیدم! موقع ناهار بود. نصف شب یا حداقل وقت شام رو ترجیح میدادم. اما از هیجان سال شمسی خوشم میاد که هر سال یه زمانیه. خدا رحمت کنه خیام و جلال رو!

عید امسال یه جوری شروع شد. خاص نبود. از این نظر که گویی ادامه سال پیشه! امیدوارم نباشه. سال پیش مثل اون سالهایی که ازش متنفر نیستم اما قصد تکرارش رو به هیچ عنوان ندارم. توجه کنید، به هیچ عنوان.

البته نمیشه کل سال رو خوب یا بد دونست. بدون شک همه و با هر شرایطی، در طول 365 روز تجربه های خوب و بد دارن اما در کل میشه یه نمره ای داد. تجربه های خوبش رو دوست داشتم. اما خب... 

سال 92؛ اگه خدا بخواد دانشگاه من تمام خواهد شد. چیزی که از الآن نمره ی خوبی به سال میده! راستش دانشگاه رو محیط حوصله سَر بَر و خسته کننده ای دیدم. محیطی خالی از فکر! و خلاقیت که فقط برای گرفتن هدف غایی و والای دانشگاه، مدرک، طراحی و سازمان پیدا کرده. هیچ نکته مثبت دیگری درش نیست. بگذریم که بعضی ها چیزای دیگه ای حتی چیزی مثل همسر آیندشون رو هم اونجا پیدا می کنن. اما من اینقدر ها جاه طلب نیستم!

نظرم احتمالاً وحشتناکه اما من چیزی بیشتر از اینا درش ندیدم. شاید واسه بنده اینطوری شد. خُب من همه چیزم خاصه و چیزای خاص همیشه مطلوب نیستن!

سرتون رو درد نیارم امسال باید زندگی ام رو اساسی تغییر بدم. حتی اگه خودم نخوام، شرایطم تمایل به تغییر داره. آدم باید شرایط رو درک کنه. غیر اینه؟!

امیدوارم امسال سال خوبی واسه شما خواننده های ثابت و غیر ثابت و گذری و ... باشه. از اون سالهایی بشه که بعد از یه دهه ازش به نیکی یاد کنید!

 

خداوند حافظ و راهنمای ما باشد.