بیش از یک ماه از تزریق ژل، معروف به ژل دیفلاکس به گردن مثانه ام می گذره. در این مدت تونستم یکی از تجربه های مهیج زندگیم رو رقم بزنم. اونم اینکه تقریباً بدون هیچ کمکی در راه ذخیره و کنترل ادرار، بتونم برم بیرون و به امور روزانه ام بپردازم. میتونم بگم اوضاع کمی آرام است.

در این مدت گاهی با اُفت و خیز هم مواجه بودم. مثلاً بسته به میزان نوشیدنی و سرمای هوا؛ ساعت دستشویی رفتن و میزان نشتی متغیره. بدترین حالت یک ساعت تا یک ساعتو نیم و بهترین سه ساعت بوده.

به هرحال فعلاً خوب بوده. چند روز پیش حس کردم کمی افت کرده. حس که نه، حجم نشتی و دستشویی رفتن این فکرو در ذهنم انداخت اما باز بهتر شد و بدتر شد.

اَدواری شده... مثل روحیه ام. به نظرم به روحیه ام خیلی بستگی داره. یعنی ذهنی آرام و فعال خیلی نتیجه ی بهتری میگیره تا ذهنی آشفته و به هم ریخته. این البته یه تئوریه که کمی نامطمئن میگم.

جالب اینکه در این مدت سبک زندگی ام تا اندازه ای تغییر کرده. همه جا، اینور و اونور به دنبال دستشویی میگردم! برام مهم شده! چیزی که تا پیش از این جایی در ذهنم نداشت. ضمن اینکه اصلاً عادت به دستشویی رفتن ندارم.

کم و بیش همه اینو قبول داریم که زندگی ما مجموعه ای از عاداته... خب... تصور کنید که بخوای عادت دستشویی مداوم رفتن رو در خودت ایجاد کنی. بعد از این همه سال. پس کمی زمان می بره.

ماهیچه های مجرا به حدا کافی تنبل شدن. سالها فقط خوردن و خوابیدن و بدون کنترل، هرچی رو بگی رد دادن بیرون.

البته در دوره هایی به کمک دارو وضعیت بهتری داشتم اما باید اعتراف کنم هیچگاه تا این اندازه حداقل تا این مدت کنترل نداشتم.

از آینده خبر ندارم اما چیزی که میتونم بگم از الآن اینه که وضعیت به شکل مناسب تری درومده. کنترل نسبی روی ادرارم دارم. توکلم به خداست و امیدوارم هرآنچه درسته رخ بده. فعلا کاری بیش از این ازم برنمیاد...

ایراد نامه: بلاگفا مشکل لینک دادن رو حل نکرده. این اصلاً در شأن این سایت نیست. امیدوارم زودتر بتونه این مشکلات رو حل کنه. اینا در حالیه که سرویس های خارجی وبلاگ نویسی امکاناتی به مراتب بهتر رو ارائه میدن. بدون نگرانی از بررسی محتوا!!

خداوند حافظ و راهنمای ما باشد.